De schadt-kiste der philosophen ende poeten
(1621)–Jan Thieullier–
Auteursrechtvrij
[pagina **6v]
| |
De philosophie Tot den Ionstighen Leser.
VRaecht ghy waerom ick ben genaemt Philosophy?
Hoort toe ghy vroede lien, ick salt v gerne leeren,
Met stichtelijck vermaen staen ick een ider by,
Ga naar margenoot+ Philosophia is liefde vol alder eeren:
Om van de ondeucht tot de wysheyt te bekeeren
Ga naar margenoot+ Die edel van verstandt wilt sijn, moet hem begeuen
(wilt hy niet sijn geacht onnutter als een dier)
Ga naar margenoot+ Tot Broederlycke trou, en een behulpsaem leuen,
Ga naar margenoot+ En achten de wellust, veel minder als een sier;
Ga naar margenoot+ Want die hem selfs alleen leeft, is d'onnuste hier.
Ga naar margenoot+ Met die bedruckt benout sijn, hier int Artsche dal.
Heb ick med-lijden groot, dit moet ick recht verclaren;
Maer met den d'waesen ont-wetenden bouen al:
want een Lant-ploegent-dier kan hier meer nutheyts baren
Dan den niet-weter doet, tot het gemeyn weluaeren.
Ga naar margenoot+ Seght my, behoort den mensch de ackers niet te slachten
Die weder geuen, al veel meer dan sy ontfaen?
Daerom sijn sy voorwaer grootmoedich wel te achten
Die om 't gemeyn profijt, de eyghen baet ontgaen;
Ga naar margenoot+ Daer d'herten sijn vereent, nemt deucht en vrintschap aen.
Ga naar margenoot+ Soo wie my dan verkrijcht, verkrycht stantvaste deucht,
Vol Redenrijcke macht, ben ick in al mijn wercken;
Al wat ghy met vernuft en reden hier vermeucht,
Is aengenaemer meer, als dat bedrijft den stercken
Met cracht oft met gewelt, hier, oft in ander percken.
Ga naar margenoot+ De dinghen daermen hier ter werelt om siet stryden,
Die acht ick min als niet, 't is mijnen Rechten aert;
En dat den meesten hoop veracht, kan my verblijden
Ick werck 't gerust gemoet, by hem die my bewaert;
Ga naar margenoot+ Verstant en oeffeningh, mijn cracht recht openbaert.
Mijn Suster Poesi, is soo met my verplicht,
Dat als twee-zielich in een lyf, wy Reden ciren;
Ga naar margenoot+ De Constighe manier van spreken soo verlicht,
Dat, tot glori wy Poeten hooch op stieren:
Want 't daegelijx gespreck, is slechter van manieren.
Ga naar margenoot+ Alst water ende vier, gemeyn is by de menschen,
Soo moet den wysen man bystaen met goeden raet
Den onuerstandighen, hoe mocht hy 't beter wenschen,
Die t'ons-waert nochtans draecht, den alder grootsten haet;
Want wat den goeden wel smaeckt, ach den quaden quaet.
|
|