Overpeinzingen uit een hondenleven

[p. 33]

Hoofdstuk 12
De Raaf en de pup

Die inbraak had wel indruk gemaakt. Iedereen was blij dat het nog zo goed was afgelopen, maar het werd tijd voor een reorganisatie, peinsde Troela. Boef was straks echt aan de beurt als de opvolgster van Troela.

Ze kon haar taak bij de stallen gewoon houden, maar moest zorgen dat haar pup, Charlie Po-ko-Pauw verder getraind kon worden door Troela.

Als het goed ging daarmee, kon hij tezijnertijd ook wat werk van Luuk overnemen. En in de tussentijd kon hij Troela helpen met de bewaking van het woonhuis van hun mensen en kinderen.

Charlie Po-ko-Pauw was nog wel heel klein, maar toch, het kon niet anders.

Troela en haar honden hadden gezien wat inbraak was en dat moest je voorkomen.

Charlie Po-ko-Pauw nam zijn intrek op het voorbalkon.

Daar woonde ook een grote rode raaf, Piroush heette die. WOW had Piroush ooit gekregen van een vriendje dat bij haar in de klas zat. Immers, op boiti maakt het niet zoveel uit of er nog een dier bij komt. Troela wist nog goed dat de raaf pas bij hen kwam. Zo'n prachtige vogel en wat was hij dol op WOW, maar wel vreemd dat Piroush niets van Moe moest hebben, peinsde Troela.

Ze zag nog voor zich hoe hij op het hekje van het voorbalkon zat en de kinderliedjes floot die de mensenpups altijd zongen. Alleen, als Moe door het hekje wilde, tja dan had je een probleem. De manier hoe Piroush de auto verwelkomde als Moe met de kinderen van foto se kwam na schooltijd en het werk was ook vreemd. Piroush schoot dan met een vaart onder de auto en als Moe haar been naar buiten stak om uit te stappen deed hij net of hij haar met zijn scherpe snavel wilde pikken.

Zo ging hij haar ook schijnen als ze stond te koken: plotseling zat hij vlak achter haar met z'n snavel vlak bij haar blote hiel en met zijn rare vogelstem riep hij: ‘Ben je klááááár?’ Daar zou ik zelfs van schrikken, dacht Troela.

De honden verwachtten er problemen mee als Charlie Po-ko-Pauw op het balkon ging wonen, want Piroush was niet zo'n gemakkelijke. Hij kon wel prachtig fluiten. Hij floot alle kinderliedjes die hun mensenkinderen zongen toen ze nog klein waren. De honden luisterden daar graag naar, maar Piroush liet ze nooit al te dichtbij komen. Hij maakte niet gauw vrienden.

Troela hield dan ook haar hart vast.

Piroush sloot Charlie Po-ko-Pauw echter vanaf het eerste moment in zijn vleugels. Dit was het vriendje waar hij op had gewacht!

Hij dirigeerde de pup over het erf, maakte met zijn lange vogelklauwen en zijn scherpe, kromme snavel een kuiltje in het zand, waar Charlie Po-ko-Pauw in moest gaan liggen.

Dan spreidde hij zijn grote vleugels uit over de puppy.

Troela moest toegeven dat het een schattig gezicht was die mooie, rood met blauw en geel gekleurde vleugels waar een klein zwart hondekoppie onderuit piepte.

[p. 34]

In de middaguren, als het niet regende, zette Piroush Charlie Po-ko-Pauw tussen zijn vleugels op zijn rug en vloog hij laag over de grond een paar rondjes. Hij kon niet hoog vliegen omdat hij was gekortwiekt en lang kon hij dit ook niet doen want de pup groeide hard en werd al snel zo zwaar dat hij niet meer van de grond kwam. Ze bleven de beste vrienden en Troela kreeg weinig kans Charlie Po-ko-Pauw serieus te trainen. Altijd was hij met Piroush, nooit had hij overdag echt tijd voor Troela. Gelukkig dat hij op het voorbalkon sliep, dat maakte de bewaking voor Troela toch wel gemakkelijker. Maar de echte reorganisatie kwam daarmee niet van de grond. Ach, dacht Troela, er is nog wel even tijd. Laat ze maar even. En het was wel handig dat Piroush ervoor zorgde dat Charlie Po-ko-Pauw niet naar het buurhuis ging, hoefde Troela en Boef zich daar geen zorgen om te maken.

Overdag zwierf hij rond met Piroush. Charlie Po-ko-Pauw en Piroush waren echte partners. Tijdens een van die zwerftochten gebeurde iets vreselijks...

Helemaal vooraan als je de poort van het erf uitging kom je op de grote weg.

Er was altijd veel verkeer en de auto's reden hard.

Veel te hard. Gevaarlijk hard.

Op een kwade dag is Charlie Po-ko-Pauw door het hek gegaan en hoewel Piroush naar hem floot, liep hij gewoon door tot de weg.

Er was even geen auto te zien en Charlie Po-ko-Pauw liep de weg op.

Piroush floot in paniek en Charlie Po-ko-Pauw keerde zich al om om terug te komen, toen er plotseling in volle vaart een auto tegen hem aan denderde.

De auto reed gewoon verder, minderde niet eens vaart.

En Charlie Po-ko-Pauw lag bewegingloos op het asfalt.

Troela zorgde er samen met Piroush voor dat hun mensen hem direct ophaalden en voorzichtig op het voorbalkon neerlegde.

Dezelfde avond stierf hij.

[p. 35]

Mensen en dieren waren waren allemaal even verdrietig, maar voor Piroush was het 't ergste.

Die was ontroostbaar.

Hij zat daar maar doodstil, zonder een geluid te geven.

Hij at en dronk niet, hij wilde zelfs de thee met melk en suiker niet, waar hij zo dol op was.

De veearts werd erbij gehaald, maar die kon ook niets doen.

Door Oma, de ezel, die zelf in de Zoo had gewoond, werden de mensen eraan herinnerd, dat ze in de Zoo ook veel raven hadden.

Misschien wist de directeur van de Zoo raad.

De directeur vertelde dat er echt niets gedaan kon worden.

Hij legde uit dat raven, net als andere papegaaiensoorten monogaam zijn.

Dat betekent dat ze maar één keer in hun leven een partner kiezen.

En Piroush had Charlie Po-ko-Pauw gekozen.

Nu Charlie Po-ko-Pauw dood was ging Piroush ook dood.

Zo gaat het in de vrije natuur ook.

Daarom mag je nooit een papegaai of een raaf schieten.

Als je er één doodschiet, sterven er twee.