Verloren stroom

[p. 204]

Geduld.

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht
mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden -
een lijden met U groeiend door de tijden,
en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht
rondom uw huivre leden, tot het mocht
als dolken-kroon u door de slapen snijden:
‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’ -
maar lijdend gaaft uw laatsten ademtocht;

zoo schrei ik ook niet, 'schoon mijn klein gelooven
wou dat uw hand den taaien rank besnoeit
die enger, hooger, om mijn lenden gloeit:

‘genoeg! ik deed genoeg uw Naam te loven!’ -
maar zwijgend dulden tot volgroeide pijn
zal kroon van doornen, kroon van glorie zijn.