Verloren stroom

[p. 197]

[Hij schouwde in nachtelijk gezicht]

Hij schouwde in nachtelijk gezicht
- Francesco Bernardone - een zaal
wier wanden flitsten weêr het licht
in helm, kuras, en degenstaal.

Ontwakend, heeft hij doorgedroomd
van krijgersroem, van wapenfeit,
en 't leven geven, onbeschroomd,
van Land en Recht in koenen strijd.

Assisi zag hem, blijgemoed
uitrijden in zijn riddersdos,
den rooden morgen te gemoet,
op steigrend, bronsgepantserd ros.

Lang bleef hij ver. De luide faam
die roemend noemde knecht en held,
verzweeg alleen Francesco's naam:
waar lag zijn lijk op bloedrood veld?

[p. 198]

 

Na tijden, bij de hutten van

 

leprozen, vond men zijn verblijf:

 

Francesco ging, een schamel man

 

die voeten wiesch en ettrend lijf...