Verloren stroom

[p. 177]

Visitatio

Rijs in 't einde, roze morgen,
die de zonne houdt geborgen;
kom, en dat uw reize wend'
om ons duister dal Ellend'!

Nachtschaduw zal open klaren
waar uw witte waden nâren;
kimmen zilvert dageraad,
daagt uw roos-en-blank gelaat.

Wen uw lichte reissandalen
van het steile rotspad dalen,
luistren duizende' in gebed
naar het kleppen van haar tred.

[p. 178]

 

Harten, oud van droeve dagen,

 

hebben jonge hoop gedragen;

 

vreugd springt op in moe gemoed,

 

bij het hooren van uw groet.

 

 

 

En de wedergroet zal wezen:

 

‘Is het groot geluk gerezen,

 

dat de Moeder van den Heer,

 

brengt den Prins van Vrede weer?’

 

 

 

O! Ge zijt de blijde morgen,

 

en de zon in U geborgen,

 

stijgt tot vrede en lang-ontwend

 

heil, voor 't donker dal Ellend'!