Verloren stroom

[p. 119]

Boden

[p. 121]

[Zoo luttel wegen dalen tot]

Zoo luttel wegen dalen tot
de dorpen, van mijn steil kasteel!
Ik bouwde op bergenkruin mijn slot,
zoo viel mij eenzaamheid ten deel.

Hoe melde ik nu mijn lieven dat
hun naam mijn wake en droomen heugt?
Mijn hart hùn leed voor droefnis had,
voor hoogst verblijden hùnne vreugd?

Gaat heen, mijn verzen, snelgevoet;
of hecht uw lichtste wieken aan,
mijn strofen, laat uw blijde spoed
hoog over dal en stroomen slaan!

En geve God dat in ùw woord
mijn ware liefde trouw herleeft;
en weze 't dat uw groet gehoord
o boden! troost en vrede geeft!