Verloren stroom

[p. 83]

Koor-ramen

[p. 85]

[Ze staan er, stille heilgen Gods]

Ze staan er, stille heilgen Gods,
in glas gebrand ten voeten uit,
doch leven glorierijk als plots
hel zonvuur dwarst de doffe ruit.

Dan glanst daar goud van golvend haar,
saffieren oogen klaren puur;
op purpren zijde plooien zwaar
brocaatgoud en fluweelazuur.

In rijzende orgelzang hun psalm,
die trilt in vox humana dóór;
ze dalen in blauw-gouden walm
van wierook in het stralend koor -

zoo lang bezielings zonlicht schijnt...
Wen taant die gloed in neevlen kil,
het glorierijke leven kwijnt:
de heiligen staan stom en stil.