Verloren stroom

[p. 76]

IV.

Belijdenis.

Heb ik er schade bij of baat,
die u niet ken, u nimmermeer
ontmoete, zoo ge in star verweer
mijn droef-geduldig pogen smaadt?

Ik smeek u, met gedempten drang,
om één berouw-verteederd woord,
één hartezucht... Waarom duurt voort
uw zwijgen, àl te vreemd en lang?

Zie, dat uw jeugd, die vreugde kend'
in reine daad, verlangen vroom,
en bloem ter zon rees - regenloom
hangt slijk der aarde toegewend;

[p. 77]

 

zie, dat ge nooit meer weten zult

 

de rust van plichtvoldaan gemoed,

 

maar wroeging die uw hart doorwroet

 

met pijnlach uwer lippen hult -

 

 

 

wat schaadt het mij, die u niet ken,

 

niet eenmaal naar uw aangezicht

 

de deernis van mijn oogen licht! -

 

Indien ik banger smeekend ben

 

 

 

't is om uw eêle, schoone ziel,

 

vaak God-gevoede, die Hij zocht

 

in lijden, en in bloed herkocht,

 

doch die helaas! zijn Liefde ontviel;

 

 

 

't is om Zijn kommer, om Zijn leed,

 

dat ik met droefgedempten drang

 

dat één belovend woord verlang,

 

waarom Hij al uw schuld vergeet!