Verloren stroom

[p. 71]

II.

Avond.

Hoog over daken wakend
breedarmig kerkekruis.
Ik ben in 't eind u nakend
o veilig huis!

Nu zal na 't bellerinken,
als zacht geweken is
de deur, licht noodend blinken
in duisternis.

Hoe komt de laatgekomen
zoo lichter van gemoed,
het wellekom vernomen
van gullen groet.

[p. 72]

 

Voor wie gaan vreemdelingen

 

en pelgrims dezer aard'

 

is dubbel lief het kringen

 

om vriendenhaard.

 

 

 

Laat vrij November-avond

 

vullen de popelrij

 

der hoven, droef-gehavend,

 

met windgeschrei:

 

 

 

ons ziel zal vredig wezen

 

bij lamp- en oogenschijn,

 

en na véél dagen, dèzen

 

indachtig zijn.