Verloren stroom

[p. 64]

IX.

Uw ziel zal naast de mijne dàn
op wieken, evenwijde, glijden,
wanneer ge reine vreugde van
veel vreugd te missen, zult benijden.

Ge hadt wel éér mijn dieper zijn
benaderd, zoo ge in late stonden,
vóór blank-gesluierd altaar-schrijn,
uw troost gezocht had, en gevonden.

Van menig droeve beê voorwaar,
zoudt ge het bloô geheim wel raden,
werdt ge in bewuster ziel gewaar:
natuur in tweespalt met genaden.

[p. 65]

 

Hing stilte luistrend om u heen

 

zóó, dat ge zuiverlijk mocht hooren

 

den fluister Gods, o neen, niet één

 

klein liedje mijn ging u verloren.

 

 

 

Had ééns maar langs uw ziel te nacht

 

smart-engels duistre wiek gestreken,

 

ge hadt mijn eenvoud niet misacht,

 

maar woudt in eender klaaglied breken.