Verloren stroom

[p. 56]

IV.

Zooals een moeder, wen haar ziek kind kwijnt,
doet vóór het beeld van lieven heilgen branden
een kaars, die trouw haar biddend licht ver-schijnt,
en zwijgend smeeken blijft - wijl werk der handen,
en 't duizendvoudig kommren van den dag,
haar zelve, o smart! vèr van den Helper houden -
(toch is ze rustiger, zoo lang ze zag
de vlam het kamervensterken begouden) -
zóó blijf ik vredig, 'schoon mijn kranke ziel
kwijnt met den dag, en zorgen zelden doogen
dat ik om heeling vóór den Meester kniel -
als ik gedenk, hoe, handen hooge en oogen,
gij kind, voor mij, ten outer smeekend ligt:
een vroomgeduldig-brandend bede-licht!