Verloren stroom

[p. 49]

I.

Heb ik u dan zóó bemind,
dal geen lachje mag vermooien
langs gelijke lippenplooien,
mond van nooit ontmoete kind; -

dat geen oogen, klaar van schijn,
vroeg-gegane, kunnen rijzen,
op diezelfde zachte wijzen
als eens de uwe naar de mijn'; -

of ik minde, o kind, dat toch
gingt maar even door mijn leven,
en me vreugde hebt gegeven
in een woord, en minder nog; -

[p. 50]

 

of ik minde, om u, wie loech

 

met ùw glimlach, met ùw oogen -

 

zoet-herdachte, zou het mógen

 

dat ik u die liefde droeg?