Verloren stroom

[p. 38]

XI.

Kom, nog dezen avond,

kom, ik ben alleen;

wolken, wind-gehavend

drijven vóór den hemel heen.

Sterren turen hoog en

goud uit wolkenreet;

één lach uwer oogen

stilde wel dit vreemde leed.

Dagen zijn me nachten

sinds Gij zijt gegaan,

kom, daar ik u wachte in

weifelschijn der halve maan.

[p. 39]

 

Langs de bleeke paden

 

die haar licht u baant,

 

dale in blanke waden

 

neer, uw waze lichtgedaant'!

 

 

 

Boomen houden twijgen

 

op mijn hoofd gebreid;

 

laat uw handen zijgen

 

kruiswijs als wie benedijdt.

 

 

 

Stilte op alle daken,

 

stad in donkre rust;

 

Moeder! ik blijf waken

 

tot uw troost mijn oogen kust!