Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier–
AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
Stemme: Nova.
O Kersnacht! schoonder dan de dagen,
Hoe kan Herodes 't licht verdraghen
| |
[pagina 220]
| |
Dat in u duysternisse blinckt,
En wort geviert, en aen gebeden?
Zijn hooghmoet luystert na geen reden,
Hoe schel die in zijn ooren klinckt.
Hy pooght d'onnoosle te vernielen,
Door 't moorden van onnoosle zielen,
En weckt een stadt en landt-geschrey,
In Bethlehem en op den Acker,
En maeckt den geest van Rachel wacker,
Die waren gaet door Beemd en Wey.
Dan na het westen, dan na 't oosten,
Wie sal de droeve Moeders troosten,
Ny sy haer lieve Kinders derft?
Ny sy die siet in bloet versmooren
Al eerse naulijcks zijn gebooren,
En soo veel zwaerden root geverft?
Sy siet de Melck noch op de tippen
Van die bestorven bleecke lippen,
Geruckt noch vers van 'smoeders borst,
Sy siet de teere traentjes hangen
| |
[pagina 221]
| |
Als dauw en druppels op de wangen,
Sy sietse vuyl van bloet bemorst.
De winck-braeu deckt nu met sijn booghjes
Gedoken, en geen lachend ooghjes
Die straelden tot in 't moeders hart,
Als sterren die met haer gewemel
Het aenschijn schiepen tot een Hemel,
Eert 't met een mist betrocken wert.
Wie kan d'ellend en jammer noemen,
En tellen soo veel jonge bloemen,
Die doen verwelckten, eerse noch
Haer frissche bladeren ontloocken,
En lieffelijck voor yder roocken,
En 'smorgens droncken 't eerste sogh.
Soo velt de Zeyn de koren aren,
Soo Schut een buy de groene blaren
Wanneer het stormt in 't wilde wout,
Wat kan de blinde staet-sucht brouwen
Wanneerse raest uyt misvertrouwen?
Wat luyd soo schendigh dat haer rout?
| |
[pagina 222]
| |
Bedruckte Rachel schort dit waren,
V kinders sterven Martelaren,
En eestelingen van u saet,
Dat uyt u vloet begint te groeyen,
En heerlijck tot Godts eer sal bloeyen,
En door geen wreetheyt en vergaet.
I. van de Vondelen. |
|