Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers

Den tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes

Drove en Zielroerende klacht, van Thisbe, over de onnoosele doot, van 'er geliefde Piramus, en oock heur Jammerlijck eynde.

Toon: Doen Daphne d'overschoone Maeght.

ACh! waerde Lief, ach zydy doodt?
Ach arme! 't is Thisbe, die tegen u spreeckt:

[p. 121]

 

Och jae, hy snickt, daer treft de schoot,

 

Daer komt de Vernieler, die 't leven hem breeckt.

 

Ach! lieve lippen, ach! kondy u reppen,

 

En praten soo vriendelijck alsje wel plach;

 

Mochtje eens weder u Adem verscheppen,

 

En Thisbe begroeten nu met een lach:

 

Soo kreegh ick weder vreught,

 

Soo wierd' ick strack verheught,

 

En loofde de Goden, en dede heur eer,

 

Met offer en bidden sta'egh meerder en meer.

 

2 Maer laes! sijn droeve Ziele scheyt,

 

't Gunt leyder! my heden oock 't sterven aendoet;

 

Ay handt, waer toe noch langh ghebeyt?

 

t Sa repp' u, en wentel mijn Lichaem in 't bloet;

 

Oeffen u wreetheydt, en wiltme versmooren,

 

Onsalige Ziele duyck neffens u Ziel,

 

Zijgg' nevens die gene die ghy hebt verkoren;

 

Sa! wilt u door-priemen, sa! veerdigh nu kniel:

 

Maer kust noch eerst de Mondt,

 

Van die u heeft ghewondt;

[p. 122]

 

Ach! droevige kaecken, met swadder bekroost,

 

Die eertijdts hell' gloeyden en schenen beroost.

 

3 Ontfangh, ay! neem den lesten soen

 

Nu voor uwe Wangen, van die u bemint,

 

Die 't self niet meer sal konnen doen,

 

Vermits sy alreede te sterven begint.

 

Droevige Thisbe ghy moet 'et doch draghen,

 

Ghy moet doch beproeven, en smaken die noodt;

 

Wat hellipt, wat vordert u suchten en klaghen?

 

Piramus, ach leyder! Piramus is doodt.

 

Zie daer het selve swaert,

 

Dat druck ick onvervaert

 

Met eygene handen seer straf inmen Borst,

 

Dat Boomen en Kruyden daer van sien bemorst.

 

 

 

Wat brenght de Minn' te weegh! wat voedtse vreemde saken,

 

Zy wil dat niet en kan, of niet en is te maken;

 

En schoon men haer besluyt, sy vraeght 'er weynigh na.

 

Sy komt en raeckt' er deur, doch vaeck tot eygen scha.

Liever.