Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers

Den tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes

T'samenspraeck.

Stemme: Ach Moorderesse, &c.

WEl Grietje-buer hoe vaerje?
Mijn soete meyt wat waerje
Noch een Kint, als ick woonde in jou straet.
Hoe dus, waer in bezwaerje?
Wat, schreyje Griet? bedaerje,
Segh waer deur verandert jou ghelaet?
Hebt ghy met yemandt twist,
Of schaed', of schandt, wat ist
Dat u deert? dit moet al wat beduyen;
'k Acht dat u de Liefde quelt;

[p. 31]

 

Griet, ick wed' jy trouwen selt,

 

Want ick heb onlanghs wat hooren luyen.

 

Griet.

 

2 Ja Trijntje-buer mijn Vriende,

 

Die staech op 't goetje siende

 

Spraken lest, Heer! jy wert een brave Meyt:

 

Mijn voorts een Knecht aendiende,

 

Edel, rijck van goedt, en miende

 

Dat de knoop terstont souw zijn gheleydt;

 

Maer als ick hem eerst sach,

 

Kreegh ick alsulcken lach,

 

Dat ick docht, hier sal ick neder sijghen,

 

Drentigh was hy, scheel en scheef,

 

Wast niet beter dat ick bleef

 

Die ick ben, dan sulcken Jool te krijghen?

 

Trijn.

 

3 Wie souje liever willen,

 

Een die jou, Griet kon stillen,

 

Door 't ghelaet of ander soetigheydt;

 

Of die met vreemde grillen

 

Jou doen staech wou bedillen,

 

't Is voorwaer te grooten onderscheydt:

[p. 32]

 

Voor mijn, ick wierdt bemint,

 

En dat ick waer ghesint

 

Tot den Echt, en ick wistet van te voren,

 

Eerder soud 't een Kalis zijn,

 

Dan een Gorten-telder mijn

 

Door sijn goedt of sijn rijckdom sou bekoren?

 

4 Ick ben in duysendt vresen,

 

Om dat hy werdt ghepresen

 

Van sijn deucht, van sijn wijsheyt, en verstant:

 

Nochtans doen ick voor desen

 

Sagh sijn gramsteurigh wesen,

 

Doen viel mijn de Jonghman uyt de handt,

 

Mijn Vrienden saghen 't graegh,

 

Maer siet, dit waer een plaegh

 

Dat ick dus mijn Jeught soud' overgheven,

 

Aen een Drent, ghelijck jy seght:

 

Liever neem ick dan een Knecht

 

Die met vreught by de luyden weet te leven.

 

5 'k Soud' eer mijn Vrienden haten,

 

Eer ick mijn sin sou laten,

[p. 33]

 

Grietje-buer, al souter noch soo gaen:

 

Heer! dat wy t'samen saten,

 

Om daer eens af te praten,

 

Och, wat al soud ick jou daer af verslaen.

 

't Vryen daer weet ick van,

 

Ick heb mijn derde Man,

 

Doch mijn tijdt niet al lachende versleten:

 

't Gheen dat ick wel heb besocht,

 

En in 't vryen over brocht

 

Soud geen mensch op de werelt kennen weten.

 

Griet.

 

6 Trijntje, ick ben verleghen,

 

My dunckt de Klock slaet neghen,

 

Ick moet voort, Heer, den avondt het niet an.

 

Ey! laet ons praet verswegen,

 

Ick weet nou waer en tegen

 

Dat jy woont, 'k sel eens komen als ick kan.

 

Trijn.

 

Hou Grietjen, eerje scheydt,

 

Eerst noch een wordt gheseydt:

 

Komt eens uyt, mach het jou en Sondagh wachten.

 

Griet.

 

Ick sel koomen, hoorje Trijn.

[p. 34]

 

Trijn.

 

Griet, je seldme welkoom zijn.

 

Griet.

 

Nou vaert wel, met duysent goede nachten.

J. v. Asten.