Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers

Den tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes

Tafel-Zangh.

Stem: 't Windtjen daer den Bos af drilt.

WEl, wat of dit wesen wil?
Al de Glasen staen hier stil,
En een Meysjen // Niet een reysjen
Van ons worde nu ghekust,
Dat de Minne-vonckjes blust.

2 Laet de Glaesjes toch om gaen,

En al sulcke keur op staen,
Dat elck wachte // Sich te trachte
Dat het glaesje over dwaelt,
Eer 't met kusjes is betaelt.

[p. 21]

 

3 Toont een yder als een man,

 

Dat hy dapper kussen kan;

 

Kust de Meysjes // Duysent reysjes:

 

Want gheen dingh en is soo soet

 

Als dat lieve smock'len doet.

 

4 Datje wel op 't kussen let,

 

Soet en saghjens, juyst en net,

 

Of sy sellen // Jou licht quellen,

 

Datje daer toe niet en deught,

 

't Geen ons dient tot lust en vreught.

 

5 't Kussen is soo soeten dingh,

 

Jae het treckt ons seer gheringh

 

Tot in 't binnen // Van de sinnen,

 

Voort door al 't gheheele bloedt;

 

Denckt eens wat het kussen doet.

 

6 Weest dan vlijtigh in die daedt,

 

Datjet kussen togh niet laet,

 

Wilt niet traghen // Noch vertsaghen,

 

Ofse seydt, wijckt hier van daen:

 

Maer valt des te stercker aen.

Stopt geen soetheydt.