Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

§ XX.
Hilonius wordt raed gevraegd van den heiligen Bonitus.

Labia sacerdotis custodient scientiam, et legem requirent ex ore ejus.
De lippen des priesters zullen de wetenschap bewaren, en uit zynen mond zal men de kennis der wet zoeken.
Malac. II. 7.

Hilonius wierd niet alleenlyk aenzien als een man van hooge volmaektheid en vol van den heiligen Geest, maer ook als een priester van uitstekende geleerdheid, wiens lippen de wetenschap bewaerden, zoo als

[p. 495]

't blykt uit het volgende voorbeeld. Bonitus, bisschop van Alverne, was te wege het ontslag van zyn bisdom te geven; doch eer hy zyn gedacht uitvoerde, vond hy goed Hilonius raed te plegen, als zynde een man vervold met den geest Gods en vermaerd om zyne heiligheid. De oorzaek van zyne onrust en waerom hy meende zyn bisdom te verlaten, was niet dat de wereldlyke magt hem op den bisschoppelyken Stoel verheven had, zoo als Petrus Damianus vermoedt, maer wel omdat hy in de plaets gesteld geweest was van zynen broeder Avitus, die nog leefde. Geheel het geval, zoo 't was, onderwierp hy aen het oordeel van Hilonius, die hem eenen raed gaf weerdig van een wyzen en heiligen man. Als men, zeide hy hem, gladaf, tegen de heilige schikkingen der kerkelyke wetten, eene bediening onregelmatig bekomen heeft, het beste wat men doen kan, is dezelve te verlaten. Ook heeft de heilige Bonitus, den raed volgende, kort daerna, dat is, in 699, zyn ontslag gegeven.