Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

§ XIX.
Zyne mirakels.

Fecit enim mirabilia in vita sua.
Hy heeft wonderen in zyn leven gedaen.
Eccli. XXXI, 19.

God verheerlykte Hilonius binnen zyn leven, met de gaef van mirakels. Men leest in zyn leven dat hy de blinden het gezigt, de kreupelen den gang en de dooven het

[p. 492]

gehoor gaf. Hy genas de lammen, verloste de bezetenen; met een woord, door de kracht zyner gebeden wierd menig mensch van zyne ziekte hersteld.

Maer even als Petrus, de prins der apostelen, na het mirakel van den kreupele, aen den ingang des tempels, gaf hy er al de glorie van aen God, wien alleen zy toekomt. Verre van zich daerover te roemen, vreesde hy van kwalyk te varen in 't oordeel, en van het vonnis in te loopen, hetwelk reeds in 't evangelie uitgesproken is, tegen vele persoonen, alhoewel zy mirakels zullen gedaen hebben. Nooit kon hy de goddelyke woorden van onzen Heer Jesus Christus vergeten, waerdoor hy, in zyne bergrede, het volk vermaende, zeggende: Velen zullen op dien dag tot my zeggen: Heere, Heere, hebben wy niet door uwen naem gepropheteerd, en door uwen naem duivels uitgedreven, en door uwen naem vele mirakels gedaen? En dan zal ik hun openlyk zeggen: Ik heb u nooit gekend; gaet weg van my, gy werkers van ongeregtigheid⁽¹⁾.

(1) Matth. VII, 22.

[p. 493]

Op zekeren keer, zond Almanna, huisvrouw van graef Lantarius, eenen knecht tot Hilonius met eene flesch olie, opdat hy deze tegen ziekten zou gewyd hebben. De glazen flessche, welke zy gezonden had, was geenszins vol geweest; maer door de heilige gebeden van Hilonius was de olie zoo vermenigvuldigd, dat ze, wanneer de bode het fleschtje aen mevrouw ter hand stelde, overliep en zyn kleed verfde. Op dit aenzien begaf zich mevrouw, met zeven haesten, tot Hilonius, zoo om hem geschenken te doen als om zich in zyne gebeden te bevelen. Maer die giften wilde hy op geener wyze aenveerden.

Op eenen anderen keer, kwam hy in 't gemoet eene vrouw, die halfdood was van eene yselyke wonde in den hals, en hem te voet viel, opdat hy het teeken des H. Kruis op hare kwael zoude maken. Nauwelyks had Hilonius het kruis gemaekt op de wonde, die krielde van wormen, of het ongedierte verdween en de vrouw was genezen.

Eens vond hy, by zyne wederkomst, aen de kloosterpoort, eenen man staen, die door

[p. 494]

't krempen der zenuwen aen zyn eenen voet lam was, en zynen bystand afsmeekte. Hilonius bad voor hem, en op denzelfden oogenblik wierd die kreupele man genezen.

In den kloosterkelder lag er een ydel wynstuk; Hilonius, door Gods ingeving, stortte er den zegen over, en ging uit het klooster weg. Maer, daegs daerna, een knecht, by gevalle in den kelder gegaen zynde, vond het stuk, tot zyne groote verwondering, vervuld met wyn, tot aen het bovenste.