Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

[p. 482]

§ XIV.
Hy wordt abt van Solignac.

Qui praeest in solicitudine.
Die aen het hoofd is, heeft de zorge.
Rom. XII, 8.

Eligius, beter dan iemand, de uitstekende deugden en verhevene bekwaemheden van Hilonius kennende, verkoos hem tot abt van Solignac, waerschynlyk in de plaets van den heiligen Remaclus, die bisschop van Maestricht of Tongeren benoemd was. Hoe aengenaem moest de keus vallen aen de vurige moniken dezer gemeente, alwaer Hilonius reeds eenigen tyd den goeden geur van een heilig leven verbreid had! Aen 't hoofd der abdy zynde, stelde hy al zyn betrouwen op de bermhertigheid van Christus, wiens liefde tot de armen hy trachtte na te volgen. Overwegende dat de mensch, door krankheid, dagelyks zondigt, gaf hy dagelyks aelmoezen om die gebreken te boeten en af te koopen. Wel, zeer wel! nauwelyks is er eene oefening in 't christelyk leven, die, door

[p. 483]

den heiligen Geest, meer aenbevolen wordt dan de aelmoes. Ook zyn de vruchten der liefdewerken overvloedig naer ziel en ligchaem, in den tyd en in de eeuwigheid. De aelmoes brengt honderd voor een voort, keert rampen en ongelukken af, bezorgt een goede dood, een genadig oordeel en de kroon des hemels. Gelukkig dan hy die er zich aen verstaet om den arme en behoeftige te ondersteunen; de Heer zal hem, ten kwaden dage, verlossen⁽¹⁾.

De vermaningen welke Hilonius aen zyne broeders gaf, liepen meestal over het betrouwen op God, en over alles wat strekken kon om hen in 't geloof te versterken. Waertoe kon hy hen beter opwekken? Immers alle menschen leven en moeten op hope leven; maer alle menschen vestigen hunne hoop niet waer zy dezelve moeten vestigen. Velen voeden zich met een ydele hoop, omdat ze zich op henzelven betrouwen, dat is, op een gebroken riet, hetwelk buigt en plooit, zoo zy zich daerop willen steunen. Sommigen worden in hunne hoop bedrogen, omdat ze

(1) Ps. LX, 1.

[p. 484]

van de menschen verwachten hetgeen zy van hen niet zullen verkrygen: aengezien de eenen niet willen doen hetgeen zy konnen, en de andere niet konnen hetgeen zy willen. Hy had dan gelyk, de heilige man, Hilonius, wanneer hy zyne moniken vermaende al hunne hoop op God alleen te stellen: omdat God alleen magtig en oneindig goed zynde, kan en wil helpen.