Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

§ XIII.
Hy verlaet de pastory van Iseghem om in de abdy van Solignac monik te worden.

Exemplum enim dedi vobis.
Ik heb u een voorbeeld gegeven.
Joan. XIII, 15.

Nadat Hilonius Iseghem bekeerd en dit dorp, als ware herder, bestierd had, heeft hy hetzelve, met de toestemming van zynen bisschop, Eligius, verlaten, om het kloosterleven te omhelzen in de abdy van Solignac, alwaer hy, zoo hierboven aengestipt is, in zyne jongheid gestudeerd had. Er valt

[p. 480]

geen twyfel of de bisschop van Doornik zal alsdan Iseghem van een anderen pastor voorzien hebben, om het werk van Hilonius voort te zetten⁽¹⁾.

Te Solignac, waer Hilonius zeer voordeelig bekend was, wierd hy, zoo van den abt als van de broeders, met veel liefde, aenveerd. Daer stichtte hy de heilige vergadering door zyne uitstekende godvruchtigheid en zyne wonderbare ootmoedigheid. Hy diende God in waken en in vasten, in zuiverheid en langmoedigheid, in koude en naektheid, zyn vleesch onder bedwang brengende, om zelf niet verloren te gaen, na aen anderen gepredikt te hebben. Volgens de vermaning van den Apostel, was hy vreugdig met die in vreugd waren, en hy weende met die weenden. God bovenal beminnende, onthecht van alle uitwendige dingen, afgestorven aen alles wat aerdsch is, had hy altyd, zoo in voor- als in tegenspoed, een oog op den hemel.

Men kan wel denken dat hy, in zyn klooster, Iseghem niet vergat; maer menig-

(1) Postquam Tillonis loco substituisset alterum Iseghemiensium pastorem. Act. SS. Belgii.

[p. 481]

mael dit volk aen den Heer bevool, met de vurigste gebeden, de standvastigheid in 't geloof voor hen verzoekende. Ook is het katholyk geloof, van dan af tot heden, aldaer ongeschonden gebleven. Het geslacht dat van Hilonius den schat des geloofs ontvangen had, heeft denzelven, ten grave dalende, aen zyn nakomelingschap overgeleverd. Sedert dit tydstip, is Iseghem, omtrent veertigmael uitgestorven en alweer vernieuwd geweest; maer veertigmael zyn de waerheden des geloofs aen de nieuwe inwoners overgezet geworden. Buiten twyfel of het eene geslacht zal beter dan het andere geleefd hebben, en elk zal zyne meerdere of mindere gebreken gehad hebben; maer onder die veertig geslachten, is er niet een dat afgevallen is van 't katholyk geloof, hetwelk Hilonius hun was komen prediken. Het tegenwoordig geslacht, even gelyk over twaelf honderd jaer, gelooft juist dezelfde waerheden, heeft dezelfde geboden van God te onderhouden, en leest dezelfde gebeden, zoo als: Onze Vader, Wees gegroet en het Symbolum des geloofs, enz.