Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

[p. 477]

§ XII.
Hilonius eerste pastor van Iseghem.

Non immerito S. Tillo primus Iseghemensium pastor creditus.
Met regt wordt de H. Hilonius als de eerste pastor der Iseghemnaers gehouden.
Act. SS. Belg.
Tom. V, Fol. 394.

Indien 't waer is dat Hilonius, zoo als de heilige Stephanus en Paulus, gesteenigd geweest is, mag men veronderstellen dat die vervolging de bekeering van Iseghem verhaest zal hebben. Ja, die steenenbui, als een heilzame regen, zal het zaed van 't evangelie, welk de hemelbode gezaeid had, vruchtbaer gemaekt hebben: omdat hy deze vernedering, ter bekeering van dit hardnekkig volk, aen God zal opgedragen hebben. Ware de zendeling niet een apostel, maer een ieverloos en vreesachtig man geweest, hy zou, na een zoo onbeschoft onthael, Iseghem, zoo 't was, heidensch gelaten hebben. Maer, neen; hy was de man niet om eene begonnen zaek te laten steken. De geestelyke oogst van Iseghem was ryp;

[p. 478]

de uer zyner verlossing was geslagen en Hilonius was beschikt om aldaer de eerste pastor te worden. Hy keert terug met nieuwen moed, met nieuwen iever: hy predikt het woord Gods, dat, even als een scherpsnydend zweerd, begint te dringen tot in 't binnenste van de ziel en van den geest, tot in de gewrichten en het merg der beenderen.

Op korten tyd was Iseghem zoo goed als bekeerd. Hilonius verbleef onder de nieuw bekeerde christenen of ten minste, ging er gedurig weg en weer om hen te onderwyzen, in 't geloof te versterken en hun de heilige Sakramenten te bedienen. Uit alles wat gewoonlyk gepleegd wierd in de christenwording van een volk, heeft men redens om te gelooven dat Hilonius den afgodstempel van aldaer zal gezuiverd en veranderd hebben in eene kerk, toegewyd aen den waren God. Hetgeen, naer alle waerschynlykheid, de gemoederen meest beweegd heeft om het heilig Evangelie te aenveerden, zyn de mirakels of wonderheden, welke Hilonius, te Iseghem, volgens een eerbied-

[p. 479]

weerdige overlevering, gedaen heeft. Men verhaelt tot op heden dat de zieken, welke uit zynen kelk, waermede hy mis las, dronken, genezen wierden. Ook bestond er in d'oude kerke, aen zynen voormaligen autaer, eene schildery, die hem vertoonde als hebbende in de hand eenen missekelk, waeruit de zieken de gezondheid dronken. Deze schildery, gemaekt in 1670, door Jan Baptista Van Moerkerke, bevindt zich alsnu in de kruiskapel, aen den noordkant der nieuwe kerk.