Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

§ VII.
Zyne levenswyze te Parys.

In omnibus teipsum praebe exemplum honorum operum.
Wees in alles het voorbeeld van goede werken.
Tit. II. 7.

Zulk een meester zulk een knecht, zegt het spreekwoord, en de ondervinding aller tyden heeft deze waerheid bevestigd. Even als zyn meester, was Hilonius een spiegel voor geheel de stad door zyne neerstigheid en zynen iever om de goddelyke diensten by te wonen. Niets hoorde hy liever den het woord Gods, naer hetwelk hy zoo luisterde dat men zyne aendacht op zyn wezen lezen kon. Wat hy in de kerk had hooren prediken, dat trachtte hy te onthouden en in zyn geheugen te printen, om hetzelve, naderhand, in de stilte van zyn gemoed, rypelyk, te overwegen. Twee grondregels van 't hei-

[p. 467]

lig Evangelie speelden dikwyls in zyne gedachten; nimmer kon hy de goddelyke woorden van Onzen Heer Jesus Christus vergeten, waerby gezeid en bevolen wordt: Alles wat gy wilt dat de menschen u doen, doet gy ook hun zoo⁽¹⁾. En verder: Met de maet waermede gy zult gemeten hebben, zal u toegemeten worden⁽²⁾.

Men kan niet twyfelen of Hilonius schikte zich, in alle omstandigheden, volgens die nooitvolprezene grondregels, waerdoor het geschiedde dat hy met alle menschen in vrede leefde. Gelyk hy zelf eenieder beminde, achtte en eerde, zoo wierd hy ook van alleman bemind, geëerd en geacht. Zoo onberispelyk van leven en zoo gedienstig en lieftallig was hy jegens iedereen, dat men wel denken mag, dat er niemand van geheel de stad, hoe groot zy was, van hem eenig kwaed sprak.

(1) Omnia ergo quaecumque vultis ut faciant vobis homines, et vos facite illis. Matth. VII, 12.

(2) In quâ mensurâ mensi fueritis remetietur vobis. Id. VII, 2.