weder naer Parys by Eligius, die nu, onder koning Dagobert, muntmeester was. Daer oefende hy zich in de konst zyns meesters, in 't smeden van goud en zilver, waerin hy, op korten tyd, zoo ervaren wierd dat hy vele stukken, ten dienste des konings, verveerdigen moest. Naer het voorbeeld zyns meesters, had Hilonius onder het werk, altyd een godvruchtigen boek open liggen om, ter zelfder tyde, zyne ziel met God bezig te houden. Alzoo deed hy een dubbel ambacht: zyne handen waren ten dienste der menschen, maer, zyn hert was God toegewyd. In zynen omgang met de menschen sprak hy zoo gemakkelyk en zoo zuiver dat hy scheen met de tael te spelen. Waer hy ook was, daer gedroeg hy zich zoo als een man van groot verstand. In alle gelegenheden kon men zien dat hy de eenvoudigheid van eene duif bezat om niemand te bedriegen, met de voorzigtigheid van een serpent om van niemand bedrogen te worden. Zulke verhevene hoedanigheden, gepaerd met de ervarenheid in de konstwerken, trokken over hem de achting niet
Auteursrechtvrij