Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

§ V.
Hy gaet studeren by de moniken van Solignac.

Proficiebat sapientiâ, et aetate, et gratiâ apud Deum et homines.
Hy nam toe in wysheid en jaren en in genade by God en menschen.
Luc. II, 52.

Nadat Hilonius het noodigste der zeven heilige Sakramenten ontvangen had, gaf Eligius hem de keur van dryën: gy moogt, zeide hy hem, in vryheid naer uw vaderland wederkeeren; of by my blyven, niet als slaef, maer als huisgenoot; of eindelyk 't kloosterlyk leven aenveerden. Hilonius verkoos het

[p. 463]

middelste. Maer gelyk Eligius een leerzame, opregte en deugdzame inborst in dezen jongeling bemerkte, zond hy hem naer d'abdy van Solignac, om aldaer verder in de wetenschappen en in de katholyke religie onderwezen te worden. Hy bevool hem, op eene byzondere manier, in de zorg en bescherming van den heiligen Remaclus, die alsdan abt van Solignac was, en naderhand, na de dood van den heiligen Amandus, op den bisschoppelyken Stoel van Tongeren verheven geweest is.

Deze abdy was, onder de milddadige medewerking van koning Dagobertus, gesticht en begiftigd door Eligius, die ze vereenigd had met de vermaerde Benediktyners van Luxeu. Op korten tyd, nam deze gemeente zoodanig toe dat men er tot 150 moniken telde, die verschillige ambachten uitoefenden en in eene wonderbare vurigheid leefden. In dit klooster wierd de regel zoo stiptelyk en nauwkeuriglyk onderhouden, dat men vruchteloos zyne weergade, gansch Frankryk door, zou gezocht hebben,

Daer deed Hilonius grooten voortgang in de wetenschappen, in de godvruchtigheid

[p. 464]

en alle slach van deugden. Hy stichtte de moniken door de regtzinnigste ootmoedigheid en bereidveerdigste gehoorzaemheid, en bekwam hunne achting en liefde door zyne lieftalligheid en uitstekende zachtmoedigheid. Zoodanig wierd hy door de goddelyke gratie verlicht, dat men verwonderd stond over zyne welsprekendheid en de honingvloeijende woorden die uit zynen mond kwamen. Deftig en gestadig, zoo als een achtbaer ouderling, was hy altyd blyde van gelaet en vreedzaem van manieren. Altyd in den Heer opgetogen, altyd verslonden in hemelsche zaken, beminde hy God, uit geheel zyn herte, uit gansch zyne ziel en uit al zyne krachten.