Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

§ XXIII.
Het ziekenhospitael.

Even gelyk men het hierboven beschrevene weezenhuis te danken heeft aen den standvastigen en vernuftigen lever des tegenwoordigen pastors, den eerweerden heer De Bruyne, alzoo is men ook aen zyn wys

[p. 262]

beleg verschuldigd het hospitael voor de arme zieken. Door zyn toedoen, wierd deze schuilplaets, ook binnen den omtrek des gestichts der Zusters van Liefde, in de jaren 1840 en 1842, met byzondere giften en aelmoezen getimmerd. Het spreekt van zelf dat het nog de onvermoeijelyke Zusters van Liefde zyn, die de zieken aldaer dienen en oppassen, met eene zorge en verduldigheid, zoo als de godsdienst alleen ingeven kan.

De arme zieken worden aldaer geplaetst en onderhouden ten laste van 't armbestuer, in evenredigheid van 35 centimen par dag, zoo dat het hospitael verre van den disch te bezwaren, als voordeelig, onder het tydelyk opzigt, aen denzelven voorkomen moet.

Behalve dat de ziekenplaetsen eene tamelyke hoogte bereiken, zyn zy daerenboven luchtig, ruim en bekwaem, om des noods, een vyftigtal zieken te herbergen. 'T is op den 16 Februarius 1843, dat dit hospitael ingehuld geworden is met er dadelyk arme zieken in te plaetsen. Welhaest wierd men gewaer hoe wel het te passe komt, voor eene groote bevolking, een ziekenhospitael

[p. 263]

te bezitten. Zonder deze inrigting, zouden de typhuskoortsen, in 1845. 1846 en 1847, nog veel geweldiger, onder de arme volksklas, binnen Iseghem, gewoed hebben. Immers, toen er een arme mensch ziek viel, zoo wierd hy terstond naer t' hospitael gedragen, om de besmetting te beletten de overige huisgenooten aen te randen. Was er genezen aen, hy genas er door de zorge en oppassing zoo van den kant des medecynmeesters, als van wege de Zusters van Liefde. Was er geen genezen aen, hy vond er betere gelegenheid dan in zyn huis, om zich te bereiden voor d'eeuwigheid.

Nu, ten minste, na de kleine schets, welke wy komen te geven van de liefdadige diensten, die de vergadering der Zusters van Liefde aen Iseghem bewyst, kan men een gedacht hebben van dit nooit volprezen gesticht. De groote iever dezer hospitaelzusters kon binnen Iseghem niet bepaeld worden: toen men te Kortryk in 1839, S. Josephs-hospitael inrigtte, voor arme oude mans en vrouwen, 't was tot de evengenoemde vergadering dat men zich wendde om eenige

[p. 264]

zusters te verzoeken, ten einde de nieuwe inrigting te bedienen en te bestieren. Twee Zusters vertrokken van Iseghem naer Kortryk, alwaer hare onderneming bekroond geworden is met al den uitslag dien men wenschen kan. In 1849, ging Mgr. Wiseman, nu kardinael en aertsbisschop van Westminster, in Engeland, dit gesticht bezoeken, en na alles nauwkeurig onderzocht en bezigtigd te hebben, gaf hy niet alleenlyk zyn uiterste voldoening te kennen, maer zelfs vroeg hy eenige Zusters, om, in zyn bisdom, eene soortgelyke stichting in te rigten en te bestieren. Spytig was 't dat de omstandigheden niet toelieten zyn verzoek toe te staen.