Mengelzangen en zinne beelden

[Elk mint de plaats daar hy is opgevoed]

1.

Elk mint de plaats daar hy is opgevoed,
Die trek gevoelt men doch in 't bloed.
Het vogeltje bemint syn nest,
Zo kan my ook behaa- gen,

[p. 81]

Myn vaders huis en maa- gen,
Ik laat die 't lust dan zwerven oost of west.
Ik laat die 't lust dan zwerven, oost of west.

2.

Men vaar dan na Peru, of na Guiné,

De zucht tot Goud vind rust noch vrê,

Maar zweeft de gantschen aardkloot om,

Ja daar geen zon kan schynen,

In onderaardsche mynen,

En keert hy weêr hy zy dan wellekom.

3.

Maar zo doch oit 't zy staat beroep of lust,

Ons nooden na een and're kust,

Zo moetmen nochtans zyn te vreên,

En als dat moeste wezen,

Dan nergens voor te vreezen,

Men vind syn Vaderland ook elders heen.

4.

Want God een Vader is van haar,

Die hem staag vreezen, geen gevaar.

[p. 82]

 

Syn Engelen bewaren hem,

 

Die reizende in syn bede,

 

Verhoopt een goede rede,

 

En looft God altyd met een held're stem.