Sneeuwvlokken

[p. 128]

LVIII.
Berouw.

Toen trof me in 't hart een scherpe schicht; ik vlood
In 't wilde woud, als een gewonde ree.
En 'k wendde me om, in 't groen der looverzee.
- ‘'k Wil weten wie mij kwetste: Liefde of Dood.’

En 'k hoorde een hoonlach en ik lachte mee,
Al kleurde 't bloed, dat uit mijn boezem vloot,
Den koelen beek, waardoor ik waadde, rood;
En toen dof snikken.... Volgden ze alle twee?

Toen kwam tot mij, in 't zwart, een bleeke vrouw,
Met weenende oogen en loshangend haar
En handenwringend sprak ze: - ‘Ik volg u trouw.’

- ‘O gij die deernis met mij voelt, vanwaar
Kwam deze pijl?’ vroeg ik. Zij sprak: - ‘Voorwaar!
Van Dood noch Liefde, doch van mij, Berouw.’