Sneeuwvlokken

[p. 113]

XLIII.
Spelend Christuskind.

Toen vlocht het Christuskind een doornenkroon,
Dien hij zich lachend in de lokken stak.
En van den groenen Boom des Levens brak
Zijn hand twee sterke takken, bloeiend-schoon.

Hij voegde kruislings samen tak bij tak.
En 't hart der moeder weeklaagde om haar Zoon.
Doch, propheteerend, sprak hij: - ‘Zie mijn troon
En diadeem! o moeder, wees niet zwak!

Trilt niet uw ziel van koninklijken trots,
Wijl u tot zoon God gaf den bode Gods,
Die al de smart der wereld op zich neemt?’

Doch weenend viel Maria hem te voet.
- ‘Eens zult ge een god zijn en van mij vervreemd.
Speel met het kruis niet, waar ge aan sterven moet!’