Sneeuwvlokken

[p. 93]

XXIII.
Een Droom van Bloemen.

Een droom van bloemen wil ik u verhalen,
Dien 'k heb gedroomd, den eersten nacht van 't jaar.
Door veld en woud was ik aan 't eenzaam dwalen;
Daar werd mijn blik een blonden knaap gewaar,

Zoo engelschoon als Raphaël kon malen:
Een roosgelaat, omkransd met krullend haar.
- ‘Hier zal uw hand,’ sprak hij, ‘geen meidoorn falen:
Hier bloeien roode en blanke bij elkaar.’

En 't was October; als een rosse regen,
Viel 't najaarsloover op het vale gras,
En hagedoorn noodde, langs de wegen,

Mijn hand tot plukken, alsof 't lente was.
O zeg, mijn lief, spelt niet die meibloem zegen,
Die 'k, in den herfst, van struik en hagen las?