Sneeuwvlokken

[p. 59]

III.
Na de Prijsuitdeeling.

In 't helderwit met hemelsblauw ceintuur,
Een lichtblauw strikje in 't krullend blonde haar,
De handjes, die haar duurverworven schat:
Zes mooie roode boeken torschen, eng
In nieuwe, witte handschoentjes gekneld,
Loopt kleine Blauwoog, statig als een pauw,
Te pronken met haar prijzen, langs de straat,
Naast moeder, die, op 't knappe kindje trotsch,
Den lieven last der boeken, goud op sneê,
Wel dragen wou; - maar 't kleine meisje kan
Haar schat niet afstaan voor één oogenblik,
Al vlekt de versche verf der bandjes ook
Het wit glacé met klevend vermiljoen.