Rouwviolen

[p. 51]

XXXII.
In den Nacht.

O kom en sta op van uw sponde
En vlucht naar mijn liefdepaleis!
Daar wil ik uw lokken, mijn blonde,
Omkransen met edelweiss.

Daar treden uw vorstlijke voeten
Op marmer en purpertapijt,
Daar zullen uwe oogen ontmoeten
Veel beelden uit d' ouden tijd.

Daar zal u mijn schenker onthalen
Op vurigen, vonklenden wijn.
Met vruchten op zilveren schalen
Zal mijn kindje gespijzigd zijn.

Met rozen en liedren en kussen
En mijn wang aan uw perzikwang,
Wil ik uw droefheid sussen,
Om uitvaart en grafgezang.

[p. 52]

 

En gaat ge, als het daagt in het Oosten,

 

Weer slapen waar 't eng is voor twee,

 

O kindje, wil mij dan ook troosten

 

En neem onder de aarde mij mee!