Natuurpoëzie

[p. 121]

Koolenveld

Langs bleek een zandpad, onder wolkengrauw,

Uit zwaar zwart woud, dat d' einder hield verscholen,
Verrast me een veld van paarse en malve koolen,

Of 't ware een land vol bloemen, dat 'k aanschouw:

Seringenpaarlig, donker als violen,

Ericapurper, hyacintheblauw,

Het nervenzilver blank bekraald van dauw,

Het bladsatijn ombollend schaduwholen.

In gele Aprilzon, rent een jubelstoet,

Bewondrend luid den gouden en scharlaken

Narcissen-, crocus-, tulp-, jacinthengloed,

Die lentevlammen, die bedwelmend slaken

Aromen oostersch, kruidig, weeldezoet.

Maar mij alleen kan blij zoo'n koolveld maken.