Natuurpoëzie

[p. 116]

Waterval

Ik lig en luister naar den waterval.
Hij maakt muziek, die ik bij dag niet hoor.
Gelijk den trouwen speelman, wien verkoor
Een treurende edelvrouw, met klankenval
Melodisch weer den slaap, dien zij verloor,
Tot haar te lokken - in een donker dal,
Verslagen, ligt haar heer door een vazal -
Zoo vedel zoet me een teeder slaaplied voor.

Als 'k morgen weerkom langs uw vijverplas,
Ga 'k stil voorbij, éen vinger op den mond,
Wijl ik in wijze tooverboeken las
Dat zwijgen moet wie zulk geheim verstond.
Maar 'k wacht, vannacht, als ik mij nedervlij,
Uw droomlied weder - 't Zingt alleen voor mij.