Natuurpoëzie

[p. 109]

Sint-Janslot

Het licht Sint-Janslot in de donkre boomen,
De slanke herten, heffend hun geweien
Naar 't hooge blauw, waar wolken spelemeien,
De zoele wind, vol roze- en linde-aromen,
Het blonde hooi, dat voert een geur van weien,
Waar, hoogbeladen, wagens schommlend loomen,
Kan ál wat andren zomerblij doet droomen,
Arm eenzaam hart, u enkel maar doen schreien?

Als goudgeschubde vonkelende visschen,
De golven dartlen in 't bezonde water,
Waar zwanen blanken tusschen ranke lissen
En kindervoetjes plonzen met geklater.
O 'k geef mij over aan den zomer! Laat er
De wind de tranen mij uit de oogen wisschen!