Natuurpoëzie

[p. 69]

Lenteregen

Ik luister dat 'k onthouden zal
Uw rhytme, lenteregenval,
En d' ondertoon van windespel,
Die donkere violoncel,
Die 't ruischlied met zijn ernst vermooit.
Ik hoor hoe regen kralen strooit
Op alle ruiten in cadans
En op de daken tript haar dans
En klokt in overvolle goot
En lokt of zoet zij laving bood,
Nu tikkeltokkelt fijn coquet,
Als op spinet een menuet,
Dan zilvrig schatert, dartel kind,
Om 't somber grommen van den wind.