Natuurpoëzie(1930)–Hélène Swarth– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 35] [p. 35] Rust 'k Lig aan uw borst, o Moeder, die mij wacht! Mijn moede handen streelen loom uw huid En woelen warm in bloeiend gras en kruid En tasten blind naar blijde levenskracht. Dan rijs ik op en strek de handen uit Naar 't ver mysterie van de sterrenpracht, Die lokt, belovend, in den blauwen nacht - Is niet mijn ziel een blanke hemelbruid? O Moeder! neem 't geleende lijf nu weer! En, mag 't niet slapen zonder wederkeer, Herleev 't als boom vol melodie van wind. O Vader God, die in den Hemel zijt! Neem weer mijn ziel, die naar uw liefde schreit En laat haar droomen, als een doodmoe kind. Vorige Volgende