Morgenrood

[p. 133]

L De kersen bloeien

De kersen bloeien - En ik spoor voorbij
Het dorp, waar 't laatst je mond brandde op mijn mond.
'k Herdenk de sombre min, die ons verbond.
Nu ben je al sterrever aan géne zij
Van 't aardeleven, waar geen vreugd je vondt,
O droeve ziel, die 'k mild wou maken blij
En die je wanhoop óverstortte in mij!
Nog schrijnt de erinnring als een oude wond.

De kersen bloeien - Lang geleden brak
Je van je boom voor mij een bloesemtak,
Die lag te stralen op het tafelkleed.
Elk bloempje leek een kleine wilde roos.
En elke' April herdenk ik nog altoos -
Zoo 'k éens je weerzie, vraag of ik 't nog weet.