Morgenrood

[p. 116]

XXXIV Gebonden

Met lenteblauwe stralende oogen zag
De knaap mij aan en, teeder spelend, bond
Hij rond mijn hals het blinkend lokkenblond,
Dat los me omvloot, een gulden vrijheidsvlag.

De donkre groep van grijze vrouwen stond
Rondom ons beiden, zwijgend, vol ontzag
Voor jonge liefde en zoet een moederlach
Ombevende even d'uitgebloeiden mond.

Stil vlocht ik los dien levensvollen band,
Waarmee voor eeuwig bond aan hem zijn hand
Mijn ziel, symbool van liefde's wil: - ‘Wees mijn!’

Uit huis getreden, in den sterrennacht,
Bedwelmd, verwonderd, dronken als van wijn,
Hoorde ik muziek, melodisch, ver en zacht.