Morgenrood

[p. 115]

XXXIII Lijsterstrikken

O weet je nog hoe vroolijk wij verstoorden,
In 't najaarswoud, die mooie vogelstrikken?
Veel lijsters vlogen, argeloos te pikken
't Koraal der bessen, waar ze een lokfluit hoorden,
Aan 't glanzend rood zich hopend te verkwikken -
Wij redd'en heimlijk, zonder ijdle woorden,
Dien dag, veel lijsters van het vrijheidsmoorden,
'k Zie nog de blijheid in je blauwe blikken.

De lanen welfden, hoog als kathedralen,
Doorzweefd van teedre blanke zonnestralen,
Zoo zilverblond als engelengewemel.

Ontroerd volbrachten we, als twee ingewijden,
Het vrome werk van vogelen - bevrijden -
O weet je 't nog, mijn lieveke in den Hemel?