Morgenrood

[p. 111]

XXIX Juli-avond

De maan is al boven
De zomerlaan -
O kon ik gelooven
En droomen gaan!

Nu heugt mij een avend
Van lang voorheen.
De lucht was er lavend,
De mane scheen,

Al over de daken,
Als een koperen zon.
Ik bleef er maar waken,
Op mijn hoog balkon.

O mij uitgelezen!
Door mij bekoord!
Hoe blij moest ik wezen
Om zijn liefdewoord!

Hoe trilde in mijn handen,
Ontblaadrende roos,
In mijn handen, die brandden,
Zijn têer: - ‘Voor altoos!’

Zal ik van hem droomen,
In mijn doodeslaap?
Zal hij tot mij komen,
Mijn godeknaap?