Morgenrood

[p. 97]

XV Zieketroost

Op 't vloerkleed, door de store-latten, schijn
Van lentezon, in reepen goud verdeeld.
'k Voel nog hoe koestrend veilig warm fluweelt
Die lieve leunstoel rond mijn stâge pijn.

Ik zucht om ziek-zijn, dat mijn vreugde steelt-
Eén zusje brengt me een blanken tuil jasmijn,
Aardbeien, de andre, aromig karmozijn
Op wit van schaal. Daarbuiten 'n vogel kweelt.

Diep in mijn hart de kille wrok versmelt
In zoele tranen, wellend met geweld,
Die welig vloeien me over 't bleek gezicht.

O zachte handen, al zoo lang vergaan!
Nu laat me u zeegnen om dat liefs, gedaan
Aan mij, wie 't leven lijden gaf tot plicht.