Morgenrood

[p. 84]

II Op het Balkon

Vleermuizen fladdren laag, in breeden kring,
Als bange droomen van de schemering.
Ik sta te peinzen, op het hoog balkon
En drink den weemoed van den dood der zon.
Fluweelig streelend laat, gelijk in droom,
Een gele roos vol perzikenaroom,
Terwijl ik tuur naar 't grijze wolkenland,
Haar koele blaadjes vallen in mijn hand
En mengt haar geur met d'adem van het woud -
Reeds, in de kamer, straalt het lampegoud,
Maar ik blijf talmen, of de sterrennacht
Mijn brandend hart vol onrust vrede bracht.