Morgenrood

[p. 43]

XXXV Adoratie

'k Hield d'adem in, de handen vouwde ik samen.
'k Aanbad de Ziel, die eeuwig is geweest
En eeuwig zijn zal onder duizend namen.
Zoo vierde ik vroom mijn Godeliefdefeest.

Op elk gebeuren zei mijn hart nog Amen.
Zon, wolken, sterren, bloemen, boom en beest,
'k Vond alles wondren van die nooit te omvâmen
Alliefde Gods - En God was louter geest.

'k Zei tot mijzelve: - ‘O laat ik nooit vergeten
Dat God niet is een toornig dwingeland.
Als 'k in den blauwen hemel ben geland
Zal Hij mij leiden zoetjes bij de hand,
Langs bloemeweiden - Alles zal ik weten
Wat nu te groot is voor mijn klein verstand.’