Morgenrood

[p. 29]

XXI Lezen

Op vloerkleed zacht, vol aandacht, lag 'k te lezen,
De blonde pop, met roze en blank getooid,
Geleend aan zusje of liefdeloos vergooid.
Robijn van kersen, goud van stekebezen
Mijn oogen laafden, vóor mijn mond. Vermooid
Door vreugd was elke dag. Wat zoude ik vreezen?
'k Verlangde niet, als andren, groot te wezen.
Toch hoorde ik momplen: - ‘Vreemd! dat kind lacht nooit’.

O veilig thuis, waar géen mij wou bezeeren
Dan bij of roosdoorn! Ziek zijn leek niet droef,
Eer strenge school mij levens leed moest leeren,
Die 't stil blij droomkind maakte bleek en stroef.
Mocht in uw vrede ik éen dag wederkeeren,
O veilig thuis, waarvan 'k den geur nog proef!