Eenzame bloemen

[p. 145]

V.

't Is schemerdonker. Grillig flikkrend dansen
De roode vlammen in de kleine haardsteê
En hullen zacht in goud en rozeglans
De jonge moeder met, haar sluimrend kindje.
Een lieve groep, voorwaar! Zij prangt de kleine,
Een blozend kopje met fluweelen wang
En gouden wimpers, aan haar blanken boezem,
- Een hageroosje op verschgevallen sneeuw -
Met stralend oog en kerseroode lippen,
Geopend half door een Madonna-glimlach.
Het reine voorhoofd door bruin glansend haar
Omlijst, een beeld der zoetste moederweelde,
Beschouwt ze 't kindje, vredig in hare armen
In slaap gevallen, met zijn rozig handje
Op 't lelieblank der volle moederborst.