Eenzame bloemen

[p. 144]

IV.

Een groene wei, besneeuwd met madeliefjes,
Waar bontgevlekte koeien droomend grazen
En hier en daar een bloeiende appelboom.
In volle pracht, zijn blanken dos tentoonspreidt.
Ter rechterzijde een lange reeks van wilgen,
Ter linker zijde hutjes, laag omrasterd
Door hagen, nu met roode en witte meidoorns
En wilde rozen, fijn van kleur, versierd.
Een aardig meisje van een jaar, zes zeven,
Met vlasblond haai1 en bloote voetjes, zit
In 't lommer van het grijsgroen wilgenloover
In 't gras, en vlecht een krans van geele bloemen.
Op 't houten hekje rijdt een jongen paard,
Een kleine bengel met gescheurde kleeren
De middagzonnestralen branden fel,
Maar in het loover blaast een geurig koeltje
En helder, hoven 't effen landschap, welft zich
Een voorjaarshemel van het reinste blauw.