Eenzame bloemen

[p. 142]

II.

Een glimlach om de fijnbesneden lippen
Een zonnestraal op 't zuiverblanke voorhoofd
Omgolfd door blonde lokken, lichtverspreidend
Gelijk een gouden hengen - aureool,
Met oogen blauw gelijk een lentehemel,
Blikt, fier en vrij, de knaap van zestien jaar
De toekomst in en droomt van roem en liefde.
En warmer bloeit de fijne rozetint
Door 't jeugdig waas der maagdlijk frissche wangen.
En luider, immer luider klopt, zijn hart,
Want schoone beelden rijzen voor zijn oog
En vol verlangen opent hij zijne armen
En wil ze drukken aan zijn boezem - allen.
Zij wenken, zwevend in een gouden zee
Van too verachtig licht, den jongen droomer,
En zingen 't wonder lied, der Loreley,
Den zoeten zang, die d' armen visscher lokt,
Geheimvol ruischend op de wilde golven
En 't ranke bootje naar den afgrond sleurt.