Eenzame bloemen

[p. 136]

LXVI.

Och vogelken, leen mij uw vleugels!
Hoog boven mij flonkert een ster,
Die stralende bloem wil ik plukken;
Zij bloeit zoo eindloos ver!

Weemoedig zong de nachtegaal:
- Al hadt ge mijn vleugelenpaar,
Ge zoudt haar toch nimmer bereiken,
Al vloogt ge wel duizend jaar.

Weemoedig zong in het loover
De zuchtende zomerwind:
- Al hadt ge mijn snelle wieken,
Zij bloeit voor geen menschenkind!