Eenzame bloemen

[p. 135]

LXV.

IIk weet een wilde voorjaarsbloem,

Een bloemeken teederblauw.

'k Zag 't in de groene Veluwstreek;

Daar noemen ze 't mannentrouw.

't Heeft veel van een vergeetmijniet,

Gelaafd door zon en dauw,

Vergeet mij niet? - Vergis u niet.

De bloem heet mannetrouw.

De fijne blaadjes vallen uit

Op 't warme hart, der vrouw.

Dies laat het bloemeken bloeien, kind.

En pluk geen mannentrouw!